Το spread στην ουσία είναι το κέρδος του δανειστή προς τον δανειζόμενο, να το πούμε έτσι χονδρικά. Τα spreads υπήρχαν από γεννέσεως του τραπεζικού συστήματος παγκοσμίως.

Να σου δώσω ένα μικρό παράδειγμα: Όταν πέρνουμε ένα δάνειο από μία ελληνική τράπεζα π.χ. ένα στεγαστικό με σταθερό επιτόκιο, η τράπεζα για να μας το δώσει, δανείζετε από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα (γνωστή ως ΚΕΤ). Η ΚΕΤ έχει ορίσει ότι το επιτόκιο βάσης που δανείζει τις τράπεζες στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι π.χ. 1,5%. Με τόσο επιτόκιο θα το πάρει η τράπεζα. Κι επειδή ξέρουμε ότι οι τράπεζες (και ιδίως οι ελληνικές) δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα αλλά άκρως κερδοσκοπικά (έως άκρως νομιμοφανή τοκογλυφικά) θα πρέπει να βγάλουν κι αυτές το “κατιτίς” τους για την “εξυπηρέτηση” και με γνώμονα βέβαια ότι εμείς δεν μπορούμε ως απλοί πολίτες να δανειστούμε απευθείας από την ΚΕΤ. Έτσι, πας να πάρεις το στεγαστικό και σου λέει “με σταθερό επιτόκιο 4,5%” που σημαίνει ότι το spread (η διασπορά κεφαλαίου δηλαδή) ή με άλλα λόγια το κέρδος της τράπεζας θα είναι 3% ή 300 μονάδες βάσης.