Γενόσημα φάρμακα είναι τα αντίγραφα άλλων φαρμάκων. Όταν κυκλοφορεί ένα πρωτότυπο φάρμακο, η εταιρεία που το παράγει έχει την αποκλειστικότητά του για 10, συνήθως, χρόνια. Μετά από αυτό το διάστημα, άλλες εταιρείες μπορούν να παράγουν ένα δικό τους φάρμακο που να περιέχει τις ίδιες δραστικές ουσίες και την ίδια σύνθεση με το αρχικά πρωτότυπο. Γίνεται αντιληπτό ότι ενώ το πρωτότυπο φάρμακο είναι ακριβό, διότι ενσωματώνει κόστος έρευνας, κατασκευής, προώθησης, κέρδος της εταιρείας κατασκευής του κ.ά., το αντίγραφό του ή γενόσημο είναι σαφώς φτηνότερο διότι γλυτώνει πολλά από τα προηγούμενα στάδια. Το ερώτημα είναι αν τα γενόσημα είναι εξίσου αποτελεσματικά με τα πρωτότυπα. Θεωρητικά είναι αφού κατασκευάζονται “σαν αντίγραφα”. Η δραστική ουσία είναι η ίδια, η σύνθεση το ίδιο. Η αμφισβήτηση που γίνεται κατά πόσον αυτοί που κατασκευάζουν τα γενόσημα φάρμακα είναι αξιόπιστοι. Η Ελλάδα πχ. κατασκευάζει γενόσημα, εδώ και πολλά χρόνια. Υπάρχει εμπιστοσύνη όταν ένα γενόσημο κατασκευάζεται στη χώρα μας, στο Πακιστάν ή στην Κένυα; Εδώ και πάλι μετράει ο ρόλος του κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για κάθε φάρμακο που μπαίνει στην αγορά γίνεται ενδελεχής έλεγχος καταλληλότητας τόσο από την Ε.Ε. όσο κι από τον δικό μας ΕΟΦ. Νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη σε όλο αυτό το κύκλωμα. Τέλος, στην ιστορία μπαίνει και το συμφέρον. Π.χ. οι γιατροί που πλασάριζαν φάρμακα εταιρειών κι έπαιρναν ποσοστά τώρα πιθανότατα τα χάνουν αφού δεν θα συνταγογραφούν τίτλο φαρμάκου αλλά τη δραστική ουσία για τη θεραπεία. Και μάλλον το πιθανό αυτό έσοδο μετακυλίεται στους φαρμακοποιούς. Γι αυτό και γίνεται όλη η φασαρία. Φυσικά ο καθένας θα κρίνει ανάλογα με την τσέπη του και τα πιστεύω του.