Ακριβώς δεν μπορεί να σου απαντήσει κανείς και μάλλον από ότι φαίνεται δεν θα το δούμε να γίνεται αυτό στην Ελλάδα. Χρεωκόπεια πάντως σημαίνει αδυναμία καταβολής χρεών. Όταν μια επιχείρηση δηλώνει χρεωκοπία μπορεί να απαλλαγεί από τα χρέη της (κάποια…) χωρίς επίπτωση νομική. Καταλαβαίνετε ότι όταν μιλάμε για κράτος αυτό μπορεί να σήμαινε ότι η αδύναμια πληρωμής για παράδειγμα των συντάξεων ενός μηνός να σήμαινε ότι θα τις έχαναν κιόλας αυτόν τον μήνα.

Σημαίνει οτι το κράτος αδυνατεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.

Ένα κράτος όταν δηλώνει χρεωκοπία, ουσιαστικά λέει πως δεν μπορεί να πληρώσει αυτά που χρωστάει. Άρα εσωτερικά, αν σου χρωστάει λεφτά η εφορία (επιστροφή ΦΠΑ, επιστροφή φόρου) ξέχνα τα, αλλά μόνο για αυτά που σου χρωστάει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το επόμενο μήνα αν είναι να πάρεις σύνταξη, θα πάρεις, αν σου βγεί επιστροφή φόρου, θα τη πάρεις. Συνήθως μετά τη χρεοκοπία, γίνεται εκ νέου προϋπολογισμός ο οποίος ουσιαστικά “σβήνει” το εσωτερικό και εξωτερικό χρέος και κοιτά να τα φέρει βόλτα με όσα λεφτά θα βγάλει τους επόμενους μήνες (έμμεσους και άμεσους φόρους). Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να σου μειώσει τη σύνταξη ή το μισθό αν είσαι δημόσιος υπάλληλος, αλλά λεφτά θα πάρεις.
Εξωτερικά, ουσιαστικά λες στους δανειστές σου “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος!” Αυτό σημαίνει πως Γαλλία, Γερμανία, κλπ. που τους χρωστάμε λεφτά είτε θα μας πάνε στα δικαστήρια και θα απαιτήσουν να κατασχέσουν δημόσια ΚΙΝΗΤΗ περιουσία (αεροπλάνα, πλοία, τρένα) και σαφώς θα σταματήσουν να μας βλέπουν με καλό μάτι. Δηλαδή, δεν θα μας δώσουν τα υπόλοιπα τάνκς και αεροπλάνα που έχουμε παραγγείλει (και τα οποία έχουμε πληρώσει 10 φορές απάνω). Επίσης, οι διεθνείς τράπεζες και πιστωτικοί οργανισμοί (Goldman Sachs, Τράπεζα της Αγγλίας, Τράπεζα της Γερμανίας, κλπ.) δεν θα μας ξαναδώσουν δανεικά για ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ! Μικρό το κακό αν σκεφτείς πως με τα δανεικά που παίρνουμε ουσιαστικά πληρώνουμε τις ρεμούλες και τις υπερχρεώσεις σε πράματα που δεν χρειαζόμαστε (τάνκς, αεροπλάνα, φρεγάτες, υποβρύχια). Επίσης, όταν θα προσπαθούμε να πουλήσουμε κάποιο προϊόν μας στο εξωτερικό (όταν βρούμε κάτι να παράγουμε πρώτα), οι αγορές θα δέχονται να το αγοράσουν ΜΟΝΟ σε χαμηλότερη τιμή από ότι αντίστοιχο προϊόν άλλης χώρας. Π.χ. Αν φτιάξουμε πατάτες φοβερές και σούπερ, βιολογικές, εμείς θα πρέπει να τις πουλάμε 10δρχ το κιλό ενώ ο Ιταλός θα τις πουλάει 30Ευρώ το κιλό.
Γενικώς χρεοκοπία για μία χώρα όσο αφορά τις σχέσεις τις με τους πολίτες δεν είναι και κάτι φοβερό. Απλά θα πρέπει η χώρα (σωστότερα, το κράτος) να τα βγάλει πέρα με ότι έχει. Κομμένες οι επιδοτήσεις από ΕΕ, κομμένα τα “ευρωπαϊκά προγράμματα” κλπ. Αν και για αυτό υπάρχει ένα μεγάλο θέμα, γιατί οι ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις δίνονται σε όλα τα κράτη μέλη, ανεξαιρέτως αν είναι “καλά παιδιά” ή “κακά” από λεφτά που δίνουν όλα τα κράτη μέλη, αναλόγως του “τζίρου τους” (Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι δίνουν τα περισσότερα). Όσο αφορά τις εξωτερικές σχέσεις, η χρεοκοπία σημαίνει ταυτόχρονα ρήξη με τους υπάρχοντες συνεργάτες, αλλά και ευκαιρία για νέες συνεργασίες (όχι και τόσο παραδοσιακές). Για παράδειγμα, θα έπρεπε να δεχτούμε τη βοήθεια (υπό μορφή εμπορικής συμφωνίας) που μας έχει προτείνει η Κίνα, η Βενεζουέλα, η Αργεντινή, το Εκουαδόρ, η Ρωσία και τα ΗΑΕ. Αυτό ίσως να σημάνει ένα κίνδυνο να μας “πετάξουν” από την ΕΕ ή ακόμα και από το ΝΑΤΟ αν και τα δύο σενάρια είναι τόσο πιθανά όσο η Ελλάδα να ανακάμψει οικονομικά τα επόμενα 25 χρόνια.
Για να το θέσω απλά… φανταστείτε τη χώρα σαν μία οικογένεια η οποία έχει πάρει δανεικά από έναν θείο ή έναν ξάδελφο (τους πολίτες) και από έναν γείτονα ή ένα φίλο (τους εξωτερικούς δανειστές). Όταν ο πατέρας της οικογένειας (κυβέρνηση) ανακοινώσει σε όλους όσους χρωστάει πως αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη του τί θα γίνει; Το πιθανότερο είναι οι συγγενείς να δυσκολευτούν και αυτοί για ένα χρονικό διάστημα, αλλά στη τελική οικογένεια είναι, θα βοηθήσουν όσο μπορούν. Οι γείτονες δεν θα σου ξαναμιλήσουν και όποτε βρίσκονται με άλλους θα λένε πόσο καραγκιόζηδες είστε και πως δεν πρόκειται να σας ξανα-δανείσουν ποτέ. Ίσως να τρέχουν και το πατέρα στα δικαστήρια. Οι φίλοι, άλλοι θα κάνουν ότι και οι γείτονες και άλλοι, ότι και οι συγγενείς. Το σίγουρο είναι πως η οικογένεια ΣΙΓΟΥΡΑ θα αναθεωρήσει τις σχέσεις τις με όλους. Με κάποιους θα κόψει και τη καλημέρα, με άλλους θα συνεχίσει να είναι όπως ήταν, αλλά το σημαντικό είναι πως ΣΙΓΟΥΡΑ θα κάνει και νέους ανέλπιστους φίλους! Γιατί ο φίλος (και ο σύμμαχος) φαίνεται στη δύσκολη στιγμή!
Και κάτι τελευταίο. Η χρεοκοπία επηρεάζει αρνητικά ΜΟΝΟ αυτούς που έχουν λεφτά (συνήθως σε καταθέσεις και προθεσμιακούς), για αυτό το λόγο με κάθε σενάριο χρεοκοπίας οι έχοντες τα μεταφέρουν σε εξωτικούς προορισμούς. Μία επιχείρηση δεν επηρεάζεται παραπάνω από τη χρεοκοπία από όσο έχει επηρεαστεί ήδη από τα γεγονότα και την οικονομική ύφεση που προηγείται μίας χρεοκοπίας.
Το ερώτημα χρεοκοπία ή όχι, ουσιαστικά είναι διασφάλιση του τραπεζικού συστήματος ή όχι, γιατί οι τελικοί κάτοχοι των χρεών (κρατικά ομόλογα) είναι οι τράπεζες και οι πιστωτικοί οργανισμοί.

Δεν υφίσταται η λέξη “χρεωκοπεία”…!
Υφίσταται, εντούτοις, η λέξη “χρεωκοπία” ή αλλιώς “χρεοκοπία”…