Τα εξωτερικά στρώματα του δέρματος μας είναι “νεκρά” και αποτελούνται από την κερατίνη. Στα βαθύτερα στρώματα του δέρματος υπάρχουν κύτταρα που πολλαπλασιάζονται και ωθούνται προς την επιφάνεια του δέρματος και λόγω αυτής της κίνησης παράγουν μεγάλα ποσά κερατίνης, με αποτέλεσμα να υπάρχει τόσο πολύ κερατίνη μέσα σε ένα κύτταρο, ώστε αυτό να πεθαίνει. Μετά το θάνατο των κυττάρων του δέρματος, αυτό το οποίο απομένει, είναι η κερατίνη και οι κυτταρικές τους μεμβράνες που αποτελούνται από λιπίδια.
Έτσι η επιφάνεια του δέρματός μας δεν είναι ζωντανή, παρά αποτελείται από την κερατίνη και κάποια λιπίδια. Η κερατίνη είναι αδιάβροχη και αποτρέπει την απώλεια νερού από τον οργανισμό μας και την απορρόφησή του και είσοδό του στο σώμα, όταν κολυμπάνε ή βρισκόμαστε στο μπάνιο.
Η κερατίνη, απορροφά το νερό, και τότε διογκώνεται. Τα στρώματα της επιφάνειας του δέρματος των δάχτυλων του χεριού και του ποδιού, συνδέονται πολύ στενά με τα βαθύτερα στρώματα του δέρματος, τα οποία δεν απορροφούν το νερό, έτσι όταν η κερατίνη στο ανώτερο στρώμα διογκώνεται, δεν υπάρχει επιπλέον διαθέσιμος χώρος, για να επεκταθεί και ζαρώνει προς τα πάνω.