Όλα τα ζώα προσπαθούν να αποφύγουν δηλητήρια και άλλες βλαβερές ουσίες που μπορεί να εισχωρήσουν στο σώμα τους. Ο οργανισμός μας έχει γενικά διάφορους προστατευτικούς μηχανισμούς έναντι των διαφόρων απειλών που αντιμετωπίζει. Για παράδειγμα, η αίσθηση του πόνου μας βοηθά να προσέχουμε να μην τραυματιστούμε. Αντίστοιχα, όταν πρόκειται για το φαγητό, το αίσθημα αηδίας μας προστατεύει από τροφές που είναι ακατάλληλες και μπορεί να βλάψουν την υγεία μας.

Η αηδία είναι γενικά ένα αίσθημα δυσφορίας που πηγάζει από το γαστρεντερικό μας σύστημα. Αυτό το αίσθημα συνήθως προηγείται ενός εμετού, κατά τον οποίο το περιεχόμενο του στομάχου αναγκάζεται να ανέλθει και να βγει από το στόμα, προκειμένου να προληφθεί η πιθανή απορρόφηση δηλητηρίων από το έντερο. Το αίσθημα της αηδίας και ο εμετός κατευθύνονται από το κέντρο εμετού που βρίσκεται στον προμήκη μυελό, μια περιοχή του εγκεφαλικού στελέχους. Το κέντρο εμετού λαμβάνει σήματα από υποδοχείς σε διάφορα σημεία του σώματος, που όλα μπορούν να προκαλέσουν αντανακλαστικό εμετού. Αυτό μπορεί να προέρχεται από ένα παραγεμισμένο στομάχι, από δηλητηριώδεις ουσίες στα έντερα, από τον ερεθισμό των τοιχωμάτων του στομαχικού σάκου από αλκοόλ, από περιστροφικές κινήσεις του κεφαλιού κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού (ναυτία), από το στρες ή ακόμη από κάποια ενόχληση στο πίσω μέρους του λαιμού.

Από μια εξελικτική σκοπιά, ήταν ένα πλεονέκτημα για τους προγόνους μας το ότι ανέπτυξαν το αντανακλαστικό του εμετού και το αίσθημα της αηδίας, καθώς έτσι έμαθαν τι θα πρέπει να αποφεύγουν να τρώνε. Ωστόσο, μας είναι άγνωστος ο λόγος για τον οποίο ο εμετός συνδέεται και με άλλα ερεθίσματα, για παράδειγμα, στην περίπτωση της ναυτίας. Είναι πιθανό σε αυτές τις περιπτώσεις να συνιστά μια προειδοποίηση για έναν επερχόμενο κίνδυνο.