Τα μάτια μας έχουν τη δυνατότητα να ξεχωρίζουνε το χρώμα καθώς και τη
φωτεινότητα κι’ αυτό διότι στο πίσω μέρος τους διαθέτουνε τα λεγόμενα
κωνία και ραβδία. Τα κωνία αναγνωρίζουνε το χρώμα και τα ραβδία
αναγνωρίζουνε τη φωτεινότητα. Υπάρχουνε κωνία για το μπλε χρώμα, το
πράσινο και το κόκκινο. Ορισμένοι άνθρωποι έχουνε μικρότερο αριθμό
κωνίων σε σχέση με τον φυσιολογικό, με αποτέλεσμα να πάσχουν από
αχρωματοψία.

Ανάλογα με τον αριθμό των κωνίων που έχει ο κάθε ασθενής
με αχρωματοψία ποικίλει και ο βαθμός της αχρωματοψίας που έχει.
Ένα άτομο που πάσχει από αχρωματοψία στο κόκκινο και το πράσινο δεν έχει
αρκετά κόκκινα και πράσινα κωνία. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο ασθενής
από αχρωματοψία βλέπει τα πάντα ασπρόμαυρα αλλά ότι μπερδεύει το
κόκκινο με το πράσινο ή με το καφέ καθώς επίσης και το μπλε με το μοβ. Η
σύγχυση των χρωμάτων που έχει το άτομο που πάσχει από αχρωματοψία
εξαρτάται και από τις συνθήκες φωτισμού.

Για παράδειγμα το άτομο που συγχέει το πράσινο θα μπορούσε κάτω από έντονο ηλικιακό φως ν’ αναγνωρίσει ένα έντονο πράσινο ως πράσινο. Αντιθέτως κάτω από μία λάμπα τεχνητού φωτισμού μικρής ισχύος μπορεί να μπερδέψει το πράσινο χρώμα με το καφέ ή ακόμη και το κόκκινο.