Οι βιβλιοθήκες της γλώσσας C (συνήθως αυτής γιατί υπάρχουν κι άλλες γλώσσες που μπορεί να έχουν εξωτερικές βιβλιοθήκες) συναντούνται με το extension .dll που σημαίνει Dynamic Link Library.

Τι είναι; Κομμάτια κώδικα που μπορούν να εκτελεστούν πολλές φορές μέσω του κυρίως προγράμματος και για λόγους ευελιξίας και πρακτικότητας δεν εμπεριέχονται στον κυρίως κώδικας. Π.χ. μία ρουτίνα που να καθαρίζει την οθόνη, ν’ ανοίγει ένα αρχείο ή να κάνει εκτύπωση μπορεί να εμπεριέχεται σε μια βιβλιοθήκη. Το μεγάλο πλεονέκτημά τους είναι ότι ο προγραμματιστής της C μπορεί να γράψει κάποιες βιβλιοθήκες και να τις χρησιμοποιήσει ξανά και ξανά σε πολλά προγράμματα που θέλει να γράψει.

Οι βιβλιοθήκες της γλώσσας προγραμματισμού της C, έχουν κατάληξη .h και όχι .dll (βιβλιοθήκες του συστήματος των windows). Στην αρχή του κάθε προγράμματος στην γλώσσα αυτή μπορείς να προσθέσεις όσες θες. Ανάλογα με το τί θες να κάνει το εκάστοτε πρόγραμμά σου, προσθέτεις και τις βιβλιοθήκες που θες. Αν για παράδειγμα έχεις να υλοποιήσεις ένα πρόγραμμα με πολύπλοκες μαθηματικές συναρτήσεις, μπορείς να προσθέσεις την βιβλιοθήκη math.h με την εντολή “#include <math.h>” (χωρίς τα αυτάκια) και έτσι θα έχεις έτοιμες συναρτήσεις της βιβλιοθήκης αυτής που θα μπορείς να καλείς στο πρόγραμμά σου για να υλοποιούν διάφορες μαθηματικές πράξεις, όπως λογάριθμους, ρίζες κ.α. Αν φτιάξεις δικές σου βιβλιοθήκες αν θες να τις καλείς απευθείας (όπως και τις default βιβλιοθήκες της γλώσσας), θα πρέπει να αντιγράψεις την βιβλιοθήκη σου μέσα στον φάκελο της γλώσσας (μαζί με τις άλλες), αλλιώς το “κάλεσμά” της θα γίνεται κάπως έτσι “#include <C:/myLibraries/myLib.h>” (αν υπάρχει ο φάκελος “myLibraries” και μέσα σ’ αυτόν έχεις αποθηκεύσει την βιβλιοθήκη σου με όνομα “myLib.h”).